Oké, hier komt 'ie dan. Mijn eerste eigen ongemakkelijke verhaal..
Zoals sommige van jullie misschien wel weten, werk ik al ongeveer vierenhalf jaar bij de Em-té. Deze supermarkt bevindt zich in Oisterwijk, en wordt beschouwd als de plaatselijke buurtsuper. Veel 'ons kent ons' dus, en veel roddels. En veel huisvrouwen.
Tijdens deze vierenhalf jaar als uiterst professioneel kassamedewerker hoor ik een hoop ongemakkelijke gesprekken. Helaas maak ik zelf ook wel eens deel uit van zo'n ongemakkelijk gesprek.
Een tijdje geleden kwam er een heel vriendelijke meneer bij mij aan de servicebalie. Of ik ook batterijen verkocht. Maar natuurlijk meneer! Ik keek even achter me naar de batterijen. "Ik heb verschillende soorten, van Philips of van Durex". Meneer keek me ongemakkelijk aan kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. Na enkele seconden viel het kwartje pas. Ik verbeterde mezelf snel en werd een beetje rood van schaamte. "Oh sorry! Ik bedoel natuurlijk Duracell! Duracell. Ja batterijen van Duracell!"
Om het moment nog ongemakkelijker te maken gooide mevrouw in de wachtrij er nog een leuk spreekwoord bovenop. "Haha, meisje toch! Nou, waar de mond van vol is.." Helaas beheerste deze mevrouw de Nederlandse taal niet naar behoren en sprak zij dit spreekwoord verkeerd uit, wat leidde tot een rode kop van meneer, mij en mevrouw. Gelukkig gevolgd door een schaterlach.
See you soon,
Marthe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten